Prolog

            Hej. Jestem Patty, mam 14 lat i od jakiegoś czasu mieszkam w obozie Herosów w domku pod numerem 13. Tak 13 dobrze przeczytałeś. Jestem córką Hadesa, boga podziemi. Przez jakiś czas nie mogłam się otrząsnąć i przyzwyczaić. Bałam się tego że mnie nie zaakceptują. O dziwo stało się inaczej. Ktoś gdzieś mówił wcześniej że z tą wiedzą będę miała trudne życie jak inne dzieci tego oto boga. Tylko że w domku numer 13 mieszkałam sama jak palec. I gdzie niby inne dzieci hadesa ?!
Ale mniejsza z tym. Opowiem teraz jak dostałam się do tego oto miejsca.
           Siedząc sobie spokojnie w kawiarni, popijając kawę ( Tak kawę.) poczułam na plecach zimny wiatr. A był to lipiec, w lipcu nie wieją zimne wiatry. Zerknęłam przez ramie ale nic tam nie było.
W głowie zabrzmiało tylko ciche "chodź".
-"Ale gdzie mam iść"- pomyślałam od razu.
"Spotkamy się w cieniu."
-"Serio w cieniu? I co mam teraz przeszukiwać każdy cień i wchodzić w zaułki krzycząc " Jesteś tam?" "
Dziewczyna, o ile nią była, zaśmiała się. W mojej głowie oczywiście. Wiem. Patty oszalałaś. Powinnaś się leczyć.
" Powiem prościej, przyjdę do ciebie o zmroku"
I tak cały dzień spędziłam  na rozmyślaniu, kimże była ta oto kobieta która przemawiała do mnie w mojej głowie. ( Mimo że zabrzmiało to dziwnie ^^ )
O zmroku wyszłam na taras.
Przez jakiś czas nikogo nie było.
Pojawiła się ni z tego ni z owego. Wyglądała jak duch. Miała jasną cerę, ciemne włosy i oczy.
"Witaj" powiedziała. " tu mogę się komunikować tylko po przez myśli. Zabiorę cię gdzieś gdzie normalnie porozmawiamy. Daj mi rękę."
Jak podać duchowi rękę? Skoro jest duchem?
No dobra.
Po chwili znalazłyśmy się w ciemnym miejscu.
Dziewczyna już nie wyglądała jak duch.
Znaczy dostrzegłam to po tym jak zapaliła światło.
-Witaj w pałacu Hadesa. - Powiedziała dziewczyna uśmiechając się pod nosem.
NIe wiedziałam co powiedzieć. Zresztą jak zwykle. Nie należałam do najbardziej otwartych osób.
Mimo klimatu panującego w tym pałacu bardziej przykuła moją uwagę twarz dziewczyny. Nie wyglądała już tak   mrocznie a na jej twarzy można było dostrzec piegi. I ten błysk w oku.
- Wiesz dlaczego tu jesteś? - Zapytała po chwili
- Nie bardzo. - Odpowiedziałam.
-  Jesteś córką Hadesa. Jesteś Herosem. I jesteś kimś kogo poproszę o pomoc. Masz kilka niezwykłych talentów których nie posiada żadne z dzieci Hadesa! Pamiętaj jesteś wyjątkowa. Tylko jest jedna sprawa. Jak każdy heros masz prorocze sny.
W moich oczach zbierały się już łzy. Albowiem śnił mi się wypadek ludzi którzy zastępowali mi rodziców od urodzenia. Moja biologiczna patka zmarła po porodzie.
-Czyli że...?
-Tak.- odpowiedziała.
-To co ze mną ... ?
- Na północ od twojego domu znajduje się obóz, obóz herosów.
-A o co chciałaś mnie prosić?
- Masz dar! Chroń resztę dzieci Hadesa. Nie pozwól im stać się bardzo samotnym... Ostrzegam. Dzieci Hadesa są bardzo kojarzone ze śmiercią. Spraw żeby o tobie tak nie pomyśleli.
                                                         ~*~
Obudziłam się w swoim łóżku. Leżałam chwile, po czym wstałam i spakowałam swoje rzeczy w walizkę, którą położyłam potem pod łóżkiem.
Czyli że moi rodzice mieli zginąć.... 
                                                       ~*~  
I tak trafiłam do obozu herosów....
Tylko gdzie reszta dzieci Hadesa?! O tym miałam się dowiedzieć dopiero w przyszłości...